Naam: Abolfazl Karami (25)
Actief in: Retail, food
Bedrijf: King of the Ribs
Startdatum: 9 juni 2010
Website: kingoftheribs.nl
Het mag dan wel een van de eerste tropische dagen van het jaar zijn: voor Abolfazl Karami geldt er geen tropenrooster. De eigenaar van King of the Ribs werkt nog altijd zeven dagen per week aan zijn concept, vertelt hij in de schaduw op het terras van zijn Amersfoortse restaurant.
Het is het jongensboek van een Iraanse jongen die op negenjarige leeftijd met zijn ouders en zus naar Nederland vluchtte, vier jaar in een asielzoekerscentrum woonde, een verblijfsvergunning kreeg, al vroeg in de zaak van zijn ouders werkte, voor zichzelf begon en inmiddels zeventig medewerkers in dienst heeft. Een succesverhaal over kansen pakken, focussen en jezelf blijven ontwikkelen. "Ik werk niet meer in de zaak, maar aan de zaak."
'Het gaat er niet om wie je bent, maar wie je ként.'
Hoe is het idee van een fastfoodrestaurant voor spareribs ontstaan?
"Mijn vader had een pizzeria, maar verkocht van alles. Pizza, pasta, snacks, vis, vlees en ook spareribs. Hij wilde aan de wensen van alle gasten voldoen. Het resultaat was dat er geen product was dat er echt bovenuit stak. Toen zijn gezondheid minder werd, besloot ik de zaak over te nemen. Maar dan wel op mijn manier. Ik wilde me richten op één goed product en dat gat in de markt was spareribs."
Hoe heb je het aangepakt?
"Ik heb goed naar grote bedrijven en concepten gekeken en zo is King of the Ribs geboren. In eerste instantie bezorgden we alleen. We maakten alles in de keuken van de pizzeria, maar het ging in King of the Ribs-verpakking naar buiten. Dankzij de professionele folders en het logo dachten de klanten dat we een grote keten waren. Al snel bleek het een succes en was een restaurant de volgende stap."
Hoe open je als 22-jarige jongen een restaurant?
"Mijn leeftijd was in het begin een nadeel. Het gaat er niet om wie je bent, maar wie je kent."
Hoezo dat?
"Daarmee bedoel ik dat je een netwerk nodig hebt om ergens binnen te komen. Het was enorm lastig om alleen al met de pandeigenaar in gesprek te raken. Ik heb veel brieven en e-mails gestuurd en uiteindelijk heeft hij toevallig een van mijn brieven geopend. Het gesprek was succesvol, maar er zat dus ook flink wat geluk bij. Het voordeel was dat ik al anderhalf jaar contact had met de Rabobank, nadat ik het bedrijf van mijn vader had overgenomen. Ze hadden al een beeld van mij als ondernemer gekregen. De pandeigenaar hielp me verder bij het contact met de bank en uiteindelijk kwam de financiering rond."
Dan heb je het pand, maar hoe haalde je de klanten binnen?
"Mijn doelgroep zit vooral op social media en via die weg moest ik ze dus ook bereiken. Het password voor wifi krijg je bijvoorbeeld alleen als je ons leuk vindt op Facebook. Zo kregen we snel meer volgers en bereikten we veel mensen. Reclame maken in bushaltes kost tienduizenden euro's, nu waren we een paar tientjes kwijt voor social media. Daarnaast is flyeren relatief goedkoop, daar hoef je geen tonnen voor te hebben."
Hield je ook nog speciale promotie-acties?
"Ik wilde dat iedereen mijn spareribs kwam proeven. We maakten een goedkoop broodjes actiemenu waar studenten en jongeren op afkwamen, de King Knallers. Naast de broodjes verkochten we ook veel spareribs. Het leverde veel mond-tot-mondreclame op. De normale prijs ligt iets hoger, maar ze blijven terugkomen. Ze weten wat de kwaliteit is en wat ze kunnen verwachten."
Spareribs, maar ook döner wordt overal verkocht. Waarin onderscheid jij je?
“Gemak. Bij ons is het herkenbaar, het is een concept zoals Burger King of McDonalds. Je bestelt aan de balie en krijgt binnen drie minuten je eten. Iedereen kent de hamburgerketens, iedereen weet hoe het werkt. Bij ons is het niet anders. Natuurlijk speelt kwaliteit ook een rol, anders komen de klanten niet terug, maar goed, dat zullen mijn concurrenten ook zeggen.”
Daarover gesproken, hoe ga je om met de concurrentie?
"Waar je ook heen gaat, overal is concurrentie. Sinds kort zit er zelfs een spareribrestaurant tegenover ons. Daar ben ik uiteraard niet blij mee. Het verschil is dat zij aan tafel bedienen, het duurt een half uur voordat je eten krijgt. Dat is een andere insteek. Ik heb dan ook niets veranderd, ik geloof in mijn concept. Bij ons kun je ook tussendoor lunchen, of snel even eten voordat je naar de bioscoop gaat."
Je hebt begin dit jaar een tweede zaak geopend in Almere. Wat is je doel met het concept?
"Vorig jaar won ik de Dutch Dream Award voor beste startende ondernemer en kreeg ik Ruud Mols, de directeur van de Staatsloterij als coach toegewezen. Ik kan met hem sparren en via de organisatie Dutch Dream Foundation breid ik mijn netwerk uit. Samen met mijn coach kwamen we erachter dat het huidige concept niet te franchisen is, terwijl ik dat juist wil doen. Daarom heb ik het concept voor mijn filiaal in Almere zo aangepast dat ik dit nu wel kan franchisen.”
'In het begin dacht ik wel eens: waar ben ik aan begonnen? Ik ben over twee maanden failliet.'
Wat heb je veranderd waardoor franchisen nu wél mogelijk is?
"Als je wilt franchisen moet iedere klant in ieder filiaal altijd dezelfde hoeveelheid en kwaliteit krijgen. We verkopen natuurlijk de spareribs, maar de broodjes döner zijn vervangen door de door ons zelf ontwikkelde dönerburger. Die bestond nog niet, we zijn nu aan het testen of het aanslaat. Burgers zijn ongekend populair in Nederland en het voordeel hiervan is dat je constante kwaliteit levert. In tegenstelling tot een broodje döner heeft een burger altijd dezelfde grootte en dankzij een speciaal afgestelde grill ook dezelfde bereidingstijd."
Wat is jouw gouden tip voor startende ondernemers?
"Geef zeker in het begin nooit op. De eerste drie maanden draaide ik een zodanig lage omzet dat ik dacht: waar ben ik aan begonnen? Ik ben over twee maanden failliet. Probeer toch te blijven ondernemen. Steek niet je kop in het zand omdat het niet goed gaat. Blijf erin geloven en breng dat ook over op de gasten. Zij worden je vaste klanten."
Hoe heb je het uiteindelijk weten om te draaien?
"Ik werkte destijds dag en nacht, ook in de keuken. Ik zat overal bovenop, zeker wat betreft de loonkosten. Dat waren de enige kosten die ik in de hand had. Later begon het bedrijf te groeien, kon ik meer mensen aannemen en werd mijn rol anders. Ik werk nog altijd graag in de keuken, maar omdat we bleven groeien, moest ik kiezen. Ik werk nu niet meer in mijn zaak, maar aan mijn zaak."
Je kreeg dus als het ware een spoedcursus leiderschap, maar dan direct in de praktijk.
"Klopt, ik ben nu echt de baas. Ik heb zeventig medewerkers in dienst, ik kan niet meer met iedereen aan tafel zitten en gezellig doen. Dat vind ik moeilijk. Ik stond er tussenin, nu moet ik erboven staan. En ik heb moeten leren om dingen los te laten."
Lastig voor een perfectionistisch type zoals jij?
"Dat durfde ik in het begin inderdaad niet. Stond ik in de keuken en wilde ik de spareribs van de grill halen omdat ze verbrandden. Maar dat kan niet, die medewerker moet het zelf doen en ervaren. Ik moet hem vooral goed trainen. Inmiddels durf ik zelfs op vakantie te gaan. (Lachend) Maximaal vijf dagen dan."
Tot slot, waar sta je over drie jaar?
"Ik wil volgend jaar een derde vestiging openen in een grote stad, in Utrecht of Amsterdam. Dit is wel afhankelijk van de groei in Almere. Momenteel halen we onze prognoses en doen we het zelfs beter dan verwacht. Veel mensen reageren positief op onze nieuwe burgers en zijn fan van onze spareribs."
En als je écht ver vooruit moet kijken?
"In eigen beheer wil ik maximaal drie filialen, anders raak je het overzicht kwijt. Over tien jaar hoop ik tien franchise-filialen te hebben. De handboeken hiervoor zijn inmiddels zo goed als af. Het plan is om begin 2016 te starten met het franchisen van King of the Ribs."
Benieuwd hoe het verder gaat met Abolfazl en zijn franchiseavontuur? Blijf King of the Ribs dan volgen op:
Tip! Meer inspirerende interviews lezen met andere succesvolle ondernemers? Je vindt ze onder Startersverhalen.
